گروه بین‌الملل مشرق -  جنگی که الان در غزه آغاز شده، با جنگ‌های سابق متفاوت است، این جنگ جنگ ترساندن است و به نظر می رسد که گروه های مقاومت تاکنون موشک‌هایی را به دست آورده اند که تا تل‌آویو و حیفا و شهرک‌های صهیونیست نشین در اطراف قدس اشغالی نیز می رسد. تلاش برای هلی برن نظامی در نزدیکی عسقلان برای یورش به پایگاه دریایی اسرائیل و انفجار تونلی در نزدیکی گذرگاه کرم ابو سالم همگی شاخص‌هایی از این واقعیت است.

با آغاز این جنگ شهرک نشینان صهیونیست که در آرامش نسبی به سر می بردند، با نگرانی‌های زیادی مواجه شدند. نگرانی هایی که با وجود حملات متعدد هواپیماهای اف 16  و انجام بیش از 200حمله و فرو ریختن 400 تن ماده منفجره در نوار غزه به این حد در دل ساکنان غزه ایجاد نشده است. 

عبدالباری عطوان تحلیلگر مسایل راهبردی منطقه در مقاله ای در پایگاه اینترنتی رأی الیوم نوشت: عصر دیروز با فریح ابو مدین وزیر اسبق دادگستری فلسطین و تعداد دیگری از دوستان تماس گرفتم تا از فضا و واکنش های مردم نسبت به حملات اسرائیل اطلاع یابم. وی می‌گفت که قهوه خانه ها مملو از افرادی است که بازی برزیل و آلمان را در جام جهانی دنبال می کنند. این در حالی است که موشک‌های اسرائیلی در نزدیکی آنها فرود می‌آید و آنها هیچ توجهی به این موشک ها ندارند. 

این ملت تا از یک تجاوز اسرائیل خارج نشده، وارد تجاوز دیگر آن می‌شود، این تجاوزها از محاصره اقتصادی و سیاسی گرفته تا موارد شدیدتر نمی‌تواند این قدرت را شکست دهد. قدرتی که سدی در برابر دشمن خونریز و خودکامه اسرائیلی است و فلسطینی‌های مومن و شجاع هرگز نقش خود را در این مأموریت کنار نمی‌گذارند. 

بنیامین نتانیاهو نخست وزیر رژیم صهیونیستی الان به دنبال آتش بس است، وی دست به دامن محافل بین‌المللی شده تا با وجود هیاهو و تهدیدات زیادی که از خود نشان می‌دهد، آتش بس را برقرار کند. این در حالی است که اهالی غزه از شکست محاصره غزه و زندگی با کرامت سخن می گویند، آنها مقاومت و    حقوق غصب شده خود و کشورشان را نیز فراموش نکرده‌اند. 

موشک های مقاومت شامل "R160" و ام 75 و فجر 5 و براق قطعا تا فرودگاه بن گوریون در قلب تل‌آویو هم خواهد رسید و می‌توان صنعت هواپیمایی اسرائیل را تعطیل کند. البته این گام ممکن است اندکی به تاخیر افتاده باشد، چرا که می تواند به عنوان برگه ترسناک دیگری باشد که در زمان مناسب خود را نشان می دهد.

گردانهای مقاومت فلسطین از جمله حماس بزرگترین قدرت نیستند و ارتش های بزرگ و سلاح های اتمی و شیمیایی و تانک‌های مرکاوا و موشک های کروز ندارند، به همین علت آنها نمی توانند در جنگ کنونی اسرائیل را از صحنه وجود محو کنند، اما می توانند پیروزیهای نسبی به دست آورند. در اینجا ذکر یک نکته کافی است و آن این که همه نخست وزیر های اسرائیل شانس خود را در حمله به غزه و شکست دادن این مساحت 150 مایل مربعی امتحان کردند، آنها سعی کرده اند پرتاب موشک از این منطقه کوچک را متوقف کنند، اما همگی شکست خوردند. موشک ها نیز مانند خط مقاومت همچنان با تمام بزرگی و جبروت خود ادامه دارد، نتانیاهو هم قطعا از این قاعده مستثنی نیست. 

نیمی از سرزمین های اشغالی الان تحت هدف موشک‌های کوچک مقاومت قرار دارد و نیم دیگر نیز در راه است، چرا که غافلگیری اصل جنگی مقاومت است. اهالی نوار غزه از تهدیدات نظامی در آغاز جنگ زمینی نمی‌ترسند. شاید مبالغه نباشد که بگوییم آنها منتظر آغاز جنگ زمینی هستند تا وارد آن شوند. آنها در گذشته وارد این جنگها شده‌اند و در آینده نیز تا زمانی که اشغالگری وجود داشته باشد، همینطور خواهد بود.

بارها گفته‌ام که اسرائیل از این جنگ پشیمان خواهد شد، چرا که تحمل اهالی غزه بسیار بیشتر از تحمل دشمنان اسرائیلی آنهاست، هر اندازه که جنگ ادامه یابد، خواهیم دید چه کسی اول فریاد خواهد زد و خواستار میانجگری طرف های خارجی برای توقف آن خواهد شد. درست ماند جنگ سابق که در سال 2012 انجام شد یا جنگی که در اواخر سال 2008 صورت گرفت. 

فلسطینی ها دیگر روی رهبران عرب حساب نخواهند کرد و اظهارات نبیل العربی دبیرکل اتحادیه عرب را دنبال نمی‌کنند و انتظار خیری از وی و اتحادیه اش ندارند، آن ها حتی منتظر نشست وزرای خارجه اتحادیه عرب که قرار است هفته آینده در تونس تشکیل جلسه دهد، نیز نیستند. آنها قدردان تیم ملی الجزایر هستند که دستاورد خود در عرصه فوتبال جام جهانی را که شامل پاداش 9 میلیون یورویی بود، به شهروندان محاصره شده غزه تقدیم کردند. اهالی غزه این اقدام را نمادی از شرافت و همبستگی و برادری اسلامی و عربی می‌دانند و این طرح را بیشتر از ابتکارهای سران عربی – از جمله ابتکار خفت بار طرح سازش عربی- ارج می نهند.  
 
هیچ پیام همبستگی با ملت برادر فلسطین یا نشست بین المللی یا سلاح های مجهز و قوی و هیچ دعوتی برای جهاد در راه کمک به اهالی غزه از داعیان و مفتیان نشنیده ایم،  مفتیانی که همه، آن‌ها را می شناسند، علت آن هم این است که حماس متهم به وابستگی به اخوان المسلمینی است که حکم تروریست بودن آن را صادر کرده اند. اما من این نکته را یادآوری می کنم که بیشتر اهالی غزه از منسوبان به حماس نیستند، اما مقاومت واجب عینی برای همه است. درست مانند فتوایی که در جاهای دیگر از این مفتیان مطرح می شود. 

مقاومت در برابر اشغالگری اسرائیلی باید بالاتر از تمام اختلافات سیاسی و برتر از تمام انواع مقاومت‌های دیگر باشد، این موضوع باید تمام اختلافات و موانع مذهبی و فرقه ای را کنار بزند و امت اسلام را در ورای آن متحد کند و همه مبارزه در زیر چتر آن را آغاز کنند. 

مصر برادر بزرگتر غزه گذرگاه رفح را به روی صدها مجروح که درمان آنها در بیمارستان های خالی از داروی غزه ممکن نیست، بسته است. همچنین قاهره اجازه ورود پزشکان و محموله های دارو به داخل غزه را نیز نمی‌دهد. انسانیت و عربیت و اسلام اینها کجا رفته است؟ 

محمود عباس می گوید ما به شورای امنیت می رویم، ما به دادگاه جنایت‌های بین المللی شکایت می کنیم، ما این تجاوزات را محکوم می کنیم، ای مرد کاری انجام بده و عبارت "انجام خواهیم داد" را بس کن. به خون های شهدا و فریادها زخمی ها احترام بگذار. به خاطر جنبش فتح که تو را به این مقام رسانده، کاری تاریخی انجام بده. 

غزه همچنان ویترین پایداری و بزرگی و عزت باقی خواهد ماند، به همین علت است که همواره در معرض هدف قرار دارد. اما همه گرسنه نگه داشتن ها و کشتارها در تسلیم کردن ملت آن ناکام مانده و خواهد ماند. غزه سربلند همچنان پرچم مقاومت را افراشته نگه داشته است.